1997 yılında Iowa ve Minnesota'dan araştırmacılar, telefon anketleri yaparak insanların alarm çalmadan önce uyanma sıklığını araştırdı.
Katılımcıların çoğu, alarm çalmadan önce bazen kendi kendine uyandıklarını belirtti. Hatta bazıları, alarm kullanmadan da uyanabildiklerini ifade etti.
Katılımcılardan bazıları, detaylı analizler için laboratuvara çağrıldı ve yapılan gözlemler, bu kişilerin belirledikleri uyku saatlerinden yalnızca 10 dakika sapmayla uyandıklarını ortaya koydu.
Nörobiyolog Dr. Ravi Allada'nın açıklamalarına göre, beyinde bulunan ve vücudumuzun sirkadiyen ritimlerini kontrol eden suprakiazmatik çekirdek, bu kritik işlevi üstleniyor. Bu "ana saat", gece uykuya geçiş ve sabah uyanma gibi günlük döngülerimizi düzenlemeye yardımcı olur.
Ayrıca, çevresel ışık seviyeleri bu düzenlemelerde önemli bir rol oynuyor. Gözlerimizdeki bazı özel hücreler, göz kapaklarımız kapalı olsa bile, şafak öncesi ve sonrası ışık değişimlerini algılayabilme yeteneğine sahiptir.
Bu bilgi, vücudumuzun biyolojik olarak uyanma zamanına yaklaştığında uyarılmasına yardımcı olur ve kortizol gibi hormonların salgılanmasını tetikliyor.